- Minnist vísar fróðarmenn og vitbornar kvinnur. Tey vóru ymisk av lyndi. Styrkin í røddini var ymisk, men høviskur málburður var eitt felags eyðkenni fyri tey

- Vit eru ikki meira verd enn onnur. Vit eru eins nógv verd sum hini. Og onnur hava sama mál av virði sum vit

Tað er uppbyggiligt at møta menniskjum, ið eftir mótburð og trega fingu tað gott. At koma víðari í lívinum og ikki hanga fastur í tí, ið miseydnast, er eins og at vera føddur av nýggjum. Eitt lív, har tað gamla, kenda og afturvendandi fær nýtt innihald

- Óndskapurin í 2023 er keðiligur og vandamikil at seta orð á. Vit kunnu ótilvitað døma fólk, tí veikleikarnir møguliga eru íbornir ella ein sosialur arvur

At greina eina avbjóðing ella sjúku er neyðugt, men niðurstøðan hevur mangan eina frástøðu til sjálvt menniskjað. Okkum tørvar meira enn uppskriftir til batar og góðsku. Okkum tørvar ítøkiliga handling í verki og heit hjørtu, ið útinna batan og eru hjástødd í løtum og døgum

- Hesin lesturin er ein andakt, ið einans merkir orð til umhugsunar. Talan er sostatt ikki um vísind. Mær tykir, at hetta nýggjara rákið valla gagnar børnunum, ið kunnu gerast fátæk børn hjá andaliga ríkum foreldrum

- Í gjár var vaktarskiftið á Bláa Krossi við almennari móttøku. Dakku Petersen legði frá sær sum aðalskrivari. Vit, ið kenna henda virkna mannin, vita, at hann er ein eldsál í kristnum og manngóðum arbeiði

- At vera trúgvandi er ikki einans føgur orð og uppbyggilig tala. Samanumtikið er tað lívið og levnaðurin, ið staðfesta virði av orðunum

- Kvinnur og menn í Harrans tænastu sáa tað góða orðið. Líknilsið um sáðmannin kann gera okkum vís og glað í tænastuni. Vit skulu sáa Guðs orð, ikki einans okkara egnu hugsan og meiningar

Sigrun Hammer, deknur í Havnar kirkju, er nú í ferð við at lesa 140 andaktir inn. - Eitt er í øllum førum týdningarmikið, tá eg skal lesa upp: At eg eri væl fyrireikað, sigur hon

Jørðin er ein vælsignaður staður fyri øll tey, ið hava tað gott. Tað er eingin sjálvfylgja, at tað gongst okkum væl. Tað er ein forrættur at búgva í einum landi, har samfelagið tekur broddin av neyð og fátækt, sjálvt um alt ikki er fullkomið

Tey vinarligu orðini skapa gleði, og gleðin føðir lívsmót. Tað góða byggir upp, og góðsligt sinni lívgar tilveruna. At verða møttur við einum opnum føvningi og væl móttikin, tað gevur sálini orku og styrkir lívsandan og hugin at liva

Fleiri føroyskar kirkjur stroyma á netinum tá okkurt er í kirkjuni eitt nú guðstænasta. Her kanst tú fylgja við í guðstænastuni í Vestmanna kirkju í dag, har Maria Summers Nolsøe, prestur, prædikar

- Tað liggur ein ávís ábyrgd á okkum, ið ynskja at vera heilag og liva eitt heilagt lív. Hvønn umboða vit, og til frama fyri hvønn liva vit okkara trúarlív?

- Leita innar í tína kirkju ella samkomu og kenn teg væl. Nógv av okkum, ið prædika hava sjónlig arr í hjarta, sál og sinni. Fortíðin er ikki einans fagur lesnaður

- Gleðin og vónin eru tveir góðir fylgisveinar á lívsleiðini. Seiggið í vónini er størri enn gleðin, tá ið hugsað verður um tað livandi og hugfarsliga

- Onkuntíð hava vit lyndi til at skammast við okkara kæru og goyma tey burtur, tí tey falla uttanfyri tað, ið mett verður normalt

Tvær tær seinastu vikurnar hevur Kapellið á LS verið umrøtt í miðlunum. Áhugavert at fólkið gevur hesum evni gætur. Tað er gott, at ljós verður varpað á viðkvom evni

Yvirskriftin setir orð á kenda vitan innan gudfrøði, átrúnað og heimspeki. Samfelagið er ikki ein kirkja við tí endamáli at prædika gleðiboðskapin um Jesus

- Kristus er miðdepilin í øllum okkara verki. Uttan hetta útgangsstøðið letur tað seg ikki gera at samstarva við onnur kristin ella annan átrúnað

- Hetta kvøldið í Løkshøll vórðu eisini nøkur evni umrødd, ið áður hava verið tabu, t.d. fosturtøka, samkynd og avbjóðingar fólksins í tíðini

Vit eru á ferð móti tí himmalska heimlandinum. Meðan vit dvølja í tí jarðiska tørvar okkum, ið trúgva á Jesus, orku

At eggja børnum til eitthvørt ávirkar nútíðina og framtíðina. Tilvitað at halda børnum frá hesum ella hasum ávirkar. Eru vit vaksnu ov ágangandi, kann úrslitið verða beint øvugt av tí, vit ætlaðu. Lykilin til eina fullkomna uppaling av børnum finst valla

Eingin orsøk er at undirmeta tær avbjóðingar, ið eru á lívsleiðini. Tá ið vit røða um lívið, mega vit vanda okkum um orðini og vera varin. Tað eru veruliga tey, ið stríðast. Saknur, sjúka, einsemi og annar bági kunnu gera umstøður lívsins torførar

Tað reka myrk skýggj inn yvir Evropa, tí veðrið háttar sær øðrvísi enn vanligt. Tey kønu tosa um veðurlagsbroytingar, at einki líkist sær sjálvum. Tær stóru áirnar torna upp, og dyrka lendi brennur av í hitanum. Onkustaðni fara skógirnar upp í royk

Uppalingin var einføld og líkatil. Tað var lagt niður í barnasinnið at vera høviskur. Tað var umráðandi at vera blídligur og týdligur. At fara væl við øðrum gagnaði øllum

Tað er ein gleði at liva eitt lív í frælsi uttan at stúra fyri, hvat onnur halda og meina

- Tá ið nú tøka av lívi ikki samsvarar við grundarlagið undir mínari kristnu trúgv og trúnni hjá mínum samsintu, ja so hava vit sum trúgvandi fingið eina uppgávu, ið vit mega røkja við nærlagni

Tað er umráðandi, at vit, ið fingu andaliga ábyrgd, eru tilvitað um tær nýggju tíðirnar, so vit kunnu møta tí yngra ættarliðinum við evangeliinum um Jesus Krist og Guðs náði, fyrigeving og frelsu

Tað er ein stórur munur á, hvat ið eg sjálvur sigi og geri og tí, ið Jesus sigur og ger. Munurin er eyðsýndur og sjónligur

Heimi á Bakkanum stendur kirkjan sum ein viti. Hon lýtir rundan um seg í stórbærari náttúru. Vakurleikin er stórsligin millum tey høgu fjøllini. Makliga rennur Løksará framvið ella sum streymur í á. Við vatninum í ánni kemur og fer tíðin

- Í klædningi og slipsi fekk eg hjálp frá tveimum monnum, ið einki áttu og samlaðu fløskur til tess at klára dagin. Inni í høvdinum á mær sjálvum sá hetta øvugt út. Hvør hjálpir hvørjum, hvar og nær? Spurningurin fylgdi mær, og andaktin er skrivað í tokinum, meðan vit vóru ávegis til Keypmannahavnar

Jesu deyði er ein deyði í okkara rúm og stað, tí hann doyði fyri vára syndir. Tann almenna trúgvin, t.e. trúgvin hjá kirkjuliðunum um allan heimin, boðar sannførandi, at í trúnni á Jesu deyða og uppreisn fær hin einstaki á persónligan hátt lut í tí almennu trúnni

- Tá ið vit geva Guði innivist í trúnni á son hansara Jesus, flytur tann guddómliga fyllan inn í hjørtu okkara. Vit fáa av náði Guðs lut í tí guddómliga

- Tað góða finst um allan heimin, í øllum fólkasløgum og øllum átrúnaði. Tað er kristindómsins aðalmið, at trúgvin á Jesus er sjónlig í tænastu og miskunnarverki

Vit eru fleiri, ið hava kent okkum tyngd av syndini og hennara hjáárinum. Ein fylgja av syndini er mistreysti, misnøgd og skuldarkensla

Kann tað hugsast, at grammleiki, ov mikið av breyði og ov lítið av andaligum mati eru orsøkin til kríggið í Ukraina? Er vesturheimurin komin hagar í vitan og lærdómi, at vit gloyma at eta lívsins breyð?

At fara til songar um kvøldið og sova trygt um náttina. At vakna til ein nýggjan dag og fara til dagsins verk uttan órógv. At liva í friði og náðum í einum samfelag við skipaðum viðurskiftum. At vera mettur, væl settur og hava innivist

- Ynski ærliga og av øllum mínum hjarta at siga føroyska heilsuverkinum og teimum dugnaligu starvsfólkunum eina hjartaliga tøkk. Nú havi eg royndirnar á øllum okkara sjúkrahúsum og kann samanlíkna við sjúkrahús í øðrum londum

– heilsan og tøkk til tey, sum arbeiða innan okkara heilsuverk

Skilagott var tað, at samfelagið tók farsóttina í álvara. Tað er alla æru vert, at vit hava staðið saman um at verja veik, sjúk og gomul. Tað er ábyrgd hins kristna, at vit taka okkum hvør av øðrum

- Dómkirkjan var í dag, tann 15. januar 2022, ein hábærsligur karmur um eina sorgblíða tænastu. Klokkurnar í torninum spældu stillisliga undan jarðarferðini “Harra Guð títt dýra navn og æra”

- Erkibiskupurin í Suðurafrika, Desmond Tutu (1931-2021), var ein sannur stríðsmaður fyri rættvísi og samstundis ein friðar ápostul

- At geva Jesusi innivist í hjartanum. Tað verður valla meira persónligt og livandi enn tað sama. Heilagur andi vekir og staðfestir trúnna. Andin ger bústað Jesu í hjørtum várum til signaðar heimligar løtur

- Rannsakandi er spurningurin, um vit hava stundir til at vitja sjúk, einsamøll og heimleys. Hava vit stundir at tosa við ella hava umsorgan fyri teimum, ið gjørdust bundin av rúsandi løgi ella evnum. Hava vit stundir og hegni at umgangast fólk, sum í sjálvgóðsku og sjálvgleði mistrívast í sínum innara menniskja í fjaldum einsemi

Tunnilin var langur og myrkur. Myrkrið gjørdist enn myrkari, tess longri frástøðan var frá smoguni inn í fjallið. Myrkrið var meira enn myrkur. Myrkrið var frávera av ljósi

- Nú um stundir kom ivamálið uppaftur at venda. Mær var sagt, at vit, ið høvdu lagt armin til prikini og vóru koppsett móti Covid-19, høvdu fingið djevulin ella antikrist inn undir húðina

Mær tykir tað vera satt, at hvørt menniskja hevur eitt óendaligt virði, ið hvørki skal prógvast ella metast um

- Hvat vilt tú við tíni skriving? Ein viðkomandi og ærligur spurningur. Óivað er tað viðhvørt torført hjá lesaranum at finna tann reyða tráðin

- Hjá føroyingum er sjógvurin grundarlagið undir tilveruni. Vit mega ansa eftir og stríðast fyri, at havið framhaldandi er lívfrøðiliga burðardygt. Tann kristna trúgvin eggjar okkum til hetta nú sum áður