Eitt bræv er til skjals frá tíðini um tað mundið, tá ið Jesus var føddur. Tað er skrivað av einum manni, ið kallaðist Hilarion. Brævið er skrivað til konuna, ið gekk við barni

Marjun Lómaklett, prestur, lesur

Mær rennur til hugs eina støðu fyri árum síðan. Havnar Arbeiðskvinnufelag var í verkfalli. Ein stórur partur av samfelagnum lá lamin. Komin inn á Landssjúkrahúsið møtti eg nøkrum læknum

Øssur Kjølbro lesur

Marjun Lómaklett prestur lesur

- Tað má ikki henda eftir eina drúgva tíð sum prædikumaður at hava dømt fólk uttanfyri Guðs ríki. Mín dómur er rættiliga ivasamur og telur als ikki evsta dag

Í dag, Skírisdag, er tað Marjun Lómaklett, prestur, sum lesur

Nú kirkjuliðið ikki kann savnast, so hava prestarnir eina andakt hvønn sunnu- og halgidag, sum verður løgd á netið

Í stilluviku fara klokkurnar at ringja í Vága prestagjaldi hvørt kvøld ímillum klokkan 18.45 og 19.00

- At samfelagið er latið aftur er einans ein partur av sannleikanum. Nógv fólk arbeiða meira enn fulla tíð okkara vegna, nú farsóttin Covid-19 hóttir landið og heimsins tjóðir

Marjun Lómaklett lesur

- Allir borgarar mega standa saman við landsins myndugleikum, so at sóttin ikki fær fastatøkur á fólkinum. Nú eiga vit at tæna Guði uttanfyri halgidómin við at geva medmenniskjum okkara gætur

- Tað er torført at geva góð ráð, ið eru lykilin til eitt eydnusamt lív

Andaktin tekur støði í prædikutekstinum til avvarðandi sunnudag, og umframt eina stutta talu verður bøn og signing

- Tað er fjáltur á fólki. Óvissan valdar og tekur til í styrki. Serkøn fólk greina støðuna og skapa ró í miðlunum

- Við dyrnar til framtíðina stendur skrivað á durastavin: Vælkomin at liva eitt ríkt lív og nema Guðs góðsku

- Týningin av jødunum í týsku týningarlegunum var ræðandi. Tíverri verða menniskju framvegis týnd og avrættað í 2020, svá felagsskapurin Open Doors hevur víst á

- Í mínum fyrstu árum sum prestur var hetta eitt afturvendandi tema í prædikum og fyrilestrum. Júst skapanarverkið, at menniskjan er krúnan av skapan Guðs

- Mong kristin menniskju hava gjørt ta sannroynd, at tað er eitt dýrabart ríkidømi, ið vit eiga hvør í øðrum, hóast lívið viðhvørt er ein avbjóðing

- Hon var sum ung funnin og vunnin fyri Kristus. Hon giftist, fekk børn, hús og heim. Sum trúgvandi var tað henni dupult sorg, tá ið hjúnalagið varð sundurlisið. Tað gekk ikki millum mann og konu

- Ljósið hevur ein serligan dám. Tað er lættari at vera menniskja, har ljósglæman er kynd. Hesin sannleikin er gamal, og nútíðin staðfestir við tøkni henda veruleikan

- Onkustaðni í nánd av Jerúsalem er heimsfriðurin. Tað verður valla friður á jørðini, fyrrenn tað er friður í Jerúsalem

- Tá ið Guð gevur gávuna Jesus, letur hann móttakaran avgera, um tikið verður ímóti henni ella ikki. Menniskjan hevur frælsið at taka ímóti frelsu Guðs ella siga neitakk

- Tað fólkið, sum gongur í myrkri, skal síggja stórt ljós, og ljós skal lýsa yvir teimum, sum sita í deyðaskuggans landi

At ganga í áliti og at ganga í blindum eru hvørt sítt. Álit bindur bond, gevur vón og hita. Álit er álitisvekjand

Eitt gullkorn frá Leilu Højgaard. Sí video her

- Á okkara leiðum er tað valla fremmandur átrúnaður, ið hóttir beint nú. Heldur er talan um tann fátæka tíðarandan, ið myndar almennu hugsanina

Gullkornið hesa vikuna fáa vit frá Mourits Mouritsen

Tað gagnar ikki at flýggja frá veruleikanum og skúgva deyðan ella minnið um tey deyðu burtur. Tað einans órógvar sjálvsmyndina og skalar fatanina av okkara lívfrøðiliga og sosiala samleika

Einføld er kenslan, tá ið talað verður um forbøn. Hildið verður, at hetta er fyri barnsligar sálir. Onkuntíð er spurningurin settur, um vit ikki eru komin longur fram á leið í einum samfelag við vitan og tøkni

"Og millum svalanna á horninum og Seyðaliðsins laðaðu gullsmiðirnir og sølumenninir", (Neh 3,32)

- Eri staddur í Reykjavík saman við einum kirkjuligum ferðalagi. Ein altjóða ráðstevna varpar ljós á náttúruna, veðurlagsbroytingar og ábyrgdina av skapanarverkinum

- Minnist eina løtu í Fuglafirði í seinni helvt av sjeytiárunum. Um tað mundið var ein stór andalig veking í Eysturoynni og kring landið

- Við trúgv var Ábraham lýðin, tá ið hann varð kallaður at fara burtur til ein stað, sum hann skuldi fáa í arv, og hann fór burtur, tó at hann ikki visti, hvar hann skuldi koma

- Tað ljóðar sum ein mótsøgn. Í roynd og veru er talan tvær samanbundnar ásir. Tað letur seg ikki gera at skilja tær sundur, hóast tær røkja hvør sína uppgávu

- Tað er leygardagur 31. august 2019 kl. 20.10. Valhølini eru júst latin aftur, og føroyafólk hevur enn einaferð staðfest fólkaræðið við fríum og frælsum vali

- Minnist kvinnuna, ið giftist einum drongi, sum jørðildi metti ivasaman. Ein alt ov fitt genta til ein tílíkan drong. Lýsingarorðini um drongin vóru neilig, og einki jaligt varð sagt

- Ver andaliga edrúur og tosa ikki um dreymar og sjónir. Tað vóru ráðini, ið unglingin fekk við sær til tænastuna

- Sum ungur prestur møtti eg grátandi foreldrum í durunum. Tey høvdu djúpa sorg av lívsførsluni hjá børnunum og høvdu við góðum roynt alt, ið roynast kundi

- Hóast vit fingu náðir at búleikast á vøkru og prúðu oyggjum okkara, fingu náðir at njóta Føroya land og tess ríka tilfeingi, so eru vit onkursvegna útlendingar í hesum heimi

- Tað er summar, og oyggin stendur vøkur í sjónum. Blómurnar prýða lendið, og tað grøna grasið er summarsins klædnabúni. Øll lívgast, bæði fólk og fæ eins og fuglurin burturi á heiði

“Nei, eg trúgvi ikki á kristindómin, men eg trúgvi á Kristus”. Orðini eigur týski rithøvundurin Heinrich Bøll

- Hon sat við tí nýfødda í føvninginum. Ein valdandi friður, og gleðin floymdi út í rúmið

- Omma mín í móðurætt livdi eitt ríkt lív, hóast hon kendi deyðans køldu hond. Sum smágenta misti hon mammuna, og sjálv misti hon tvey børn í bestu árum

- Páskaboðskapurin er greiður: Hyggið upp og vendið eygum tykkara til himmals. Nemið styrkina og friðin

- Orðið raðfesting er eitt alt ov bíligt orð. Vit skulu meira enn raðfesta, vit skulu fara til verka, skapa karmar, byggja býlir og útbúgva enn fleiri fakfólk

- Tað finnast nógv kristin menniskju, ið ongan háva gera burtur úr sær sjálvum. Góðslig í hugsan og medferð liva tey sítt stilla lív

- Møguliga dylja vit kristnu í dag, at ikki alt er so vakurt innaní okkum, sum tey ytru viðurskiftini boða frá

- Bæði í trúarlívi teirra kristnu og í tí verðsliga samfelagnum er tað satt, at tað, ið vit gera ella lata vera við at gera, fær fylgir.

- Verður hugsað um deyðan, hevur heilsuverkið uppiborið eina stóra tøkk við atliti at røkt og umsorgan á ellisheimum og stovnum. Ikki minst LS