Tá eg setti meg at lurta eftir nýggju útgávuni hjá Elinborg, kundi eg ikki lata vera við minna meg aftur á tíðina, tá hon royndi at arbeiða seg inn á tónleikapallin.

At hava eina systir í Eivør, er ikki víst nakað hon arbeiddi upp ímóti, men tað at hava slíkar dygdir, er sjálvandi nakað, sum fleiri kanska seta hana upp ímóti.

Tað er ikki so rættvíst, tí eg fekk beinanvegin fatan av, at Elinborg hevði sett sær fyri, at hon vildi leggja sína egnu leið, sum eg haldi hon hevur megnað til UG!

Ongin ivi er um, at tað er sera stór kapping innan tónleikin og listina, men hevur ein henda brennandi hugin at ger sítt og tað at gera mun, so er avgjørt Elinborg ein av hesum!

Útgávan VERA er sera nógv øðrvísi en tær undan farnu, tí eg fái hesa kensluna av eini heild, sum bæði innan tekstsetingina og ljóðblandingina fer í eina sera sterka tvinnandi eind.

Sangtekstirnir eru tó aftur hesin melankolski andin, sum arbeiðir seg upp frá kensluni av einsemi, sakni og tað at ein finnur seg tilrættis við einasta eina, men so kortini ikki.

Har má eg siga, at ljóðblandingin eisini hevur fylgt hesum andanum, at vit skulu koma við inn í hesa kensluna, sum eg føli er at fáa eina samanrenning, sum tilvitað skal fáa tekst og ljóð upp í hesa hægru eindina.

Har er so nógv gjørt, at kanska onkur heldur, at talan er um ein yvirproduktión, men fyri meg er hetta meira ein málrættaður máti, at fáa lurtaran at steðga á og lurta.

Hetta, at arbeiða við so “myrkum elektropoppi” er ikki bara, bara, tí tað kann skjótt verða tað, at tað verður fylt í so nógv inn í ljóðmyndina, sum eg onkrastðani kann merkja, men í tí heildini, sum eg taki útgávuna, fái eg ein góða og fríska kenslu.

Tað fyrsta eg legði merki til var, at tað er gjørt nógv úr at fáa soundin til eina rúma og balanserandi heild, tí í millum annað síðstu skeringini, “Vón Mín”, er júst hetta sermerkta, at har eru nógvar ymsar effektir, sum sera snidliga eru settar saman til eina javnvág, sum er sera gott fyri kritiska oyrað.

Sera heppi er júst fyri Elinborg, at hava systrina og Trónd Bogason at hjálpa sær, tí eg fái hesa kensluna av at tey í tryggum og góðum umstøðum, hava kunnað fingið nógvar av hesum mongu uppsetingunum at rigga.

Eg føli væl og virðiliga undirhildnan og fegnist um, at Elinborg hevur sett sær fyri at koyra sína leið víðari – VERA skal hava 5 av 6 blonkum stjørnum!

Fríðálvur A. Jensen