Við jøvnum millumbilum er hann aftur á forsíðum og skýggjum, sjálvandi fyrst og fremst í heimlandinum men eisini uttanlands. Tey senda enntá beinleiðis, har hann fær ein minutt ella so til at oysa út sína haturstalu, koma við síni naziheilsan og halda skelti upp fyri møttum tíðindafólkum sum síðani hjálpa honum at varpa boðskapin út til allan heimin at síggja. Áðrenn tey vakna og síggja, hvat tey verða brúkt til.

Men Anders Behring Breivik hevur ikki uppiborið nakað uppmerksemi. Tað er at spýta í andlitið á teimum avvarðandi, at loyva yvirgangsmanninum framat aftur og aftur í pressuni við sínum boðskapi.

Væl vita vit, at tað hevur týdning í okkara rættarsamfelag at fylgja teimum ásetingum sum eru um kæru og royndarleyslating, men tað kann fyriganga uttan at øll pressan rennur aftaná. Tað eigur ikki at verða blást upp, men kann sigast í eini notits aftarliga.

Skuldi tað eydnast honum at sloppið leysur, so er tað ein søga.

Annars ikki.

So skal hann tigast burtur mest møguligt uttan at vit gloyma illgerðina.

Tað meinar VP.