Semjan um Suðuroyartunnilin er kærkomin, men ikki uttan lítir í verandi líki.

Tær tvær uppskotnu linjuføringarnar gjøgnum Sandsbygd eru hvør verri enn onnur, og bera tær brá av hvussu illa ber til at hava fagurfrøðilig og náttúruatlit, tá um linjuføring ræður.

Eg haldi ikki at vit Sandingar skulu góðtaka premissuna í uppskotnu linjuføringunum.

Hóast vit av heilum huga stuðla Suðuroyartunlinum, so góðtaka vit ikki at okkara vakra bygd, verður gjøgnumkoyring fyri so nógva og tunga ferðslu, sum leiðin viðførur.

Suðuroyartunnilin má antin fara undir kav áðrenn hann kemur í Sandsbygd, ella má farleiðin leggjast uppi á Hamarinum, og úti á Líðarenda verða íbundin, tunnilsvegin til Suðuroyar.

Tykist onkursvegna, sum at uppskotnu linjuføringarnar, er lagdar fyri at skapa sum mest av mótstøðu um málið.

Vit Sandingar ynskja ikki at vera ímóti Suðuroyartunlinum, tvørturímóti, men verandi uppskot eru burtur úr vón og viti, tá um Sandsbygd ræður.

Tað kann ikki vera rætt politiskt at seta Sandingar upp ímóti Suðringum, og ei heldur at sleppa Skúvoyingum uppá fjall.

Eg hevði ætla at slept polittiska lívinum, men at Sandsbygd skal viðfarast á henda hátt, fari eg ikki at finna meg í. Og tað eru fleiri við mær.

Páll á Reynatúgvu,
borgari á Sandi