Svarthvítt er tað nýggja svarta. Eftir meistarliga filmin ”The Lighthouse” vísur Filmsfelagið nú ein spildurnýggjan bretskan maritiman film, sum við sniðfundigari visuellari styrki sigur eina søgu, sum ikki fer akkurát tann vegin, tí hevði væntað - hóast søgan tykist gomul og kend:

Hin harðrendi, men tó hjartagóði útróðrarmaðurin, Martin, er misnøgdi eygleiðarin, nú ferðafólk úr stórbýnum floyma yvir heimstaðin, sum fyrr var ein friðarlig fiskivinnubygd í Cornwall.

Heimið, har Martin hann vaks upp við besta sýni yvir havið og heilt út í havsbrúnna, er selt til ríkmenn í London, og beiggin forvinnur til dagin og vegin við at sigla ferðafólk í gamla fiskibátinum hjá familjuni.

Andstøðan millum bygd og bý er eitt tíðarleyst og altíð aktuelt fyribrigdi, hóast frásøgusniðið í ”Bait” er tilætlað retro og gamaldags. Her verða gjørdar nýggjar royndir at gera film, sum neyvan eru sæddar í nútímas biografi áður. Ljóðið er eftirsynkroniserað, og filmurin er kliptur á ein ekspressivan hátt sum hjá gamla Eisenstein.

Í heimlandin hevur ”Bait” vunnið bæði BAFTA-virðisløn og hevur verið hálovaður sum hin rættasti Brexit-filmurin av øllum, hóast filmurin ikki er so einfaldur kortini.

Kom í Filmsfelagið mikudagin 15. juli klokkan 20 og síggj og met fyri teg sjálva ella sjálvan í summarhitanum. ”Bait” er í hvussu er ikki nakað, sum tú hevur sæð makan til áður í biografi. Svarthvítt er tað nýggja svarta.