Regin Jacobsen átti kanska at brúkt nakrar milliónir til at greitt umheiminum sakliga frá, at okkara tøka av springarum er í lagi - tí at hendan tøkan er burðardygg og til almikið gagn fyri vanliga fólkið í Føroyum, heilsuliga og mentanarliga (og dálkar ongar firðir).

Hetta heldur enn at falla til kníggja fyri amerikonskum millióningum, sum ynskja dagsgamlan flúgvilaks á borðið í stórbýnum - og sum sýta fyri at keypa laksin, um føroyingar ikki gevast við at eta springara, tí springari er fittari enn laksur.

Tað kann eftir øllum at døma ikki sigast nóg ofta: Okkara sláturhús er undir opnum himni; alt er gjøgnumskygt. Hvussu var, um verulig sláturhús, til dømis Bakkafrost á Glyvrum, lótu hurðar og vindeygu upp?

Skulu vanlig fólk í Føroyum hopa eftir hæli og kasta heilsugóðan og burðardyggan mat aftur, tí rík fólk á marglætismatstovum fyri vestan ynskja tað - og tí Regin á Bakka krevur tað?

Eg meini, at "Fráboðan um springaradráp" hjá Regini Jacobsen er uttan grundgevingar. Tí er fráboðanin virðisleys. Í besta føri kennist hon sum hugmóð hjá einum føroyingi, ið er um at vaksa úr síni egnu skræðu.

Undir øllum umstøðum sømir handan fordømingin av egnum landsmonnum seg ikki til sakliga viðgerð á mentanarligari grund.

Høgni Mohr