Vindar hoyrast framum tutlandi áir;
fólkið er enn frítt gangandi her;
fjallatindar følnir men hvítna so knáir;
samfelagsmylnan grønkar í fullari ferð.
Vindar køva málið á heysti;
kríggj og inflasjón eru nógv nýtt orð;
neyðugt er við skilvísum treysti,
um øll skulu hava líkinda kor.
Vindar boða frá nógvum upp á spæl;
virðir og mentan støðugt broytist,
neyvan hjálpir við fleirtungutal,
soleiðis at afturhaldni ikki stoytist.
Vindar leingjast og dagar styttast;
ikki tað forðar einhvørjum,
ið hevur hug at hittast,
at ruska semju í Føroyum.
Henrik Weihe Joensen
4. november 2023
Um tú veitst okkurt, sum VP ikki veit - skriva so til vp@vp.fo