Í morgin verður val, og eg vóni, at tað skal bera til at skapa eitt bygdaráð á demokratiskum grundarlagi.

At tað ikki skal hava týdning, hvønn tú ert í familju við, ella hvussu nógvar pengar tú eigur. Eitt tað týdningarmesta er eftir mínum tykki, at vit ikki steðga upp, men hugsa nýtt. Ikki so at skilja at alt gamalt er óbrúkiligt, men tað er av týdningi, at vit sleppa burtur úr vanahugsan, at vit ikki vilja broyta, bara tí at soleiðis hava vit altíð gjørt. Tað hevur týdning, at vit megna at hugsa uttan fyri boksina, at gera tingini øðrvísi enn vit plaga.

Kommunualt arbeiði er broytt. Fyrr var vanligt at kommunan hevði størri sjálvræði og kundi takst við tey mál, hon helt hava størst týdning, men nú eru fleiri og fleiri stór øki løgd út í kommunurnar at umsita.

Eldraøkið og barnaverndartænastan eru mál, sum krevja, at samstarv er millum báðar kommunurnar, og tað er væl hugsandi, at øki koma afturat, sum gera, at kommunan fær minni sjálvræði og størri lógarkravd mál at umsita.

Kommunan má hava eina langtíðar fíggjarætlan við eini samlaðari ætlan fyri, hvørjar atgerðir skulu prioriterast í valskeiðnum. Sumt skal bara gjaldast, tí tað er lógarkravt, annað skal prioriterast, tí tað er neyðugt fyri at kunna virka, og so aftur skal fyrilit takast fyri tað, sum er neyðugt at brúka pengar uppá, fyri at fólk skulu trívast á staðnum bæði í vinnu og frítíð.

Eg havi í mínum valátaki lagt dent á nøkur høvuðsmál: týdningin av at borgarin kennir seg hoyrdan, at hann veit, hvat fer fram í kommununi, at hann ikki kennir seg avvístan, tá hann vendir sær til kommununa við einum trupulleika.

Eg havi tosað um integrering, sum eg haldi, vit eiga at seta í verk, og at vit eiga at síggja integrering sum nakað, ið gongur báðar vegir.

Eg havi víst á tær tríggjar smáu bygdirnar í kommununi, sum vit eiga at knýta tættari at okkum, har Mykines er í einari serstøðu, bæði við atliti til, at hon er útoyggj og at hon dregur eitt vaksandi tal av ferðafólki til sín, og at har mugu atlit takast til náttúruna beinanvegin.

At enda havi eg víst á, at vit mugu seta trivnaðarsamskipara í starv; vit kunnu ikki halda fram at dúvu uppá, at sjálvboðin skulu skipa fyri frítíðartilboðum til børn og ung, her má kommunan inn at leggja tilboðið í fasta legu.

Eg havi sera stóran áhuga í mentan. Eg eri virkin í savnsarbeiði og havi verið tað í nógv ár. Kommunan sjálv nýtist ikki neyðturviliga at standa fyri mentanartilboðum, men fólk mugu kenna, at tey eru vælkomin við sínum hugskotum, og at tað verður settur prís uppá, at tey eru framtakshugað og vilja skipa fyri.

Tær báðar valkaféirnar í Bø og í Sørvági og valfundurin leygarkvøldið í Marghøllini góvu mær eitt nokkso gott yvirlit yvir, hvat fólk halda hava týdning fyri at kunna trívast. Tað var týðiligt, at tað í mongum førum als ikki varð tosað um alt tað glæsiliga, sum valevnini lovaðu at fremja, um tey vórðu vald inn, men harafturímóti at tað í grundini eru tey smáu tingini, sum hava nakað at siga: mangan slíkt sum liggur og gnagar, tí at borgarin følir, at hann ikki verður hoyrdur. Tað er slíkt, sum ferðslutrygd, kloakkviðurskifti, verja av børnum, so tey ikki koma til skaða, skelting, kavarudding, viðlíkahald av gróðri og kirkjugørðum og ivaleyst annað við.

Sjálvandi er tó týdningarmikið at hava visjónir, at duga at skapa karmar fyri at fólk skulu trívast, at vinnan skal mennast og økjast, at gera tað gjørligt og attraktivt at búseta seg í kommuni, tí um slíkar visjónir ikki vóru og settar í verk, so var helst ónøgdin størri.

Vit eru øll góð við okkara heimstað og vilja honum tað besta, nú er upp til veljaran at avgera, hvørji valevni, hann heldur, eru best før fyri at skipa fyri næstu fýra árini.

Gott val

Marna Jacobsen - valevni á Lista A