- Fiskavirkisskipanin hevur gjørt, at smærru virkini hava havt støðugt arbeiðsfólk.

Soleiðis skrivar Gerhard Lognberg í einum stuttum lesarabrævi, ið hann nevnir “Álop á tey minnu virkini”.

Eg vil venda tí hinvegin: Tað er ábyrgdin hjá fiskavirkjunum – eisini teimum smærru – at tryggja síni arbeiðsmegi støðugt arbeiði, ið lønar seg. Um ikki hesi fiskavirki megna hetta, er eingin orsøk til at hava hesi fiskavirki, tí sannroynd er, at tað er meiri enn ríkiligt til av arbeiði í hesum landi, eisini fyri ófaklærd. Eisini eru fleiri aðrar vinnugreinar, ið beinleiðis skríggja eftir arbeiðsmegi.

Tað gevur onga meining at fasthalda arbeiðsmegi í virkjum, ið tørva stuðul úr Fiskavirkisskipanini fyri at halda seg koyrandi, tá vit hinvegin mugu innflyta útlendingar í hópatali fyri at halda samfelagshjólini malandi. Hetta er mótstríðandi politikkur.

Av røttum átti Fiskavirkisskipanin at verið avtikin sum skjótast. Hon er ein óneyðug leivd frá eini farnari tíð. Hetta er eisini lagaliga løtan av avtaka hana, tí arbeiðsloysið er framvegis metlágt, tó nakað hægri í Sandoy og Suðuroy enn í øðrum økjum av landinum. Møguleikarnir hjá arbeiðsmegini at tillaga og umstilla seg eru søguliga góðir.

Viðvíkjandi Sandoynni, ið er í einum fløskuhálsi, so verður hesin proppurin trektur av tann dagin Sandoyartunnilin er opin fyri almenninginum. Til ta tíð ber til at klára seg við Strandferðsluni.

Sámal Matras Kristiansen,
samfelagsfrøðingur