”Einki torn er at síggja uttanfyri, og her inni er heldur eingin urga ella annað slíkt ljóðføri. Men her er ein prædikustólur, ein sera forvitnisligt og serstøk altarmynd, og ja, ikki minst eitt kirkjulið, sum fegið vil koma saman at hoyra gleðiboðskapin um Jesus”

Tá tú sum fremmandur kemur til eina bygd, man kirkjan vera eitt tað fyrsta, sum tú leggur merki til. Eitt høgt kirkjutorn sæst víða hvar, og er tí gott at meta seg eftir, hvar miðjan er.

Men kemur tú til lítlu bygdina Æðuvík, er ikki bara sum at siga tað at finna staðið, har gudstænastan henda morgunin skal vera: Her er einki torn at síggja. Her er eingin kirkjubygningur at síggja. Her er eingin garður rundan um, sum vísir at her er ein kirkja. Nei, her stendur bara ein bygningur – í roynd og veru eitt missiónshús - fyri seg uppi á eini høvd.

Við einastu hurðina inn í bygningin stendur navnið ”Víkin”, sum eitt minni um, at her var í síni tíð ein útibarnagarður í bygdini. Húsið er í roynd og veru eitt missiónshús, sum er knýtt at Kirkjuligu Heimamissiónini, og sum hevur verið brúkt til nógv ymisk endamál seinastu skjótt 40 árini. Her er av sonnum talan um eitt allround-missiónshús.

Henda morgunin er tað altso ein gudstænasta við sóknarprestinum Ova Brim, sum er á skránni. Boðað er frá gudstænastuni frammanundan henda vakra kavamorgunin. Hált er í støðum og væl av kava, men niðan til missiónshúsið hevur ein gravimaskina júst ruddað slóð.

Sjálvur salurin, har gudstænastan skal vera, er sera einfaldur, men kortini snøggur. Einki torn er at síggja uttanfyri, og her inni er heldur eingin urga ella annað slíkt ljóðføri. Men her er ein prædikustólur, ein sera forvitnisligt og serstøk altarmynd, og ja, ikki minst eitt kirkjulið, sum fegið vil koma saman at hoyra gleðiboðskapin um Jesus.

Gudstænastur við presti eru millum 3. og 4. hvønn sunnudag. Og fólkið fegnast hvørja ferð, tey sleppa til gudstænastu í heimbygdini.

(Hetta er fyrsta av íalt fimm greinum um kirkjuliðið í Æðuvík. Har er eingin kirkja, og tí verða gudstænasturnar hildnar í missiónshúsinum.)

BYGDU SJÁLVI HÚSIÐ
Í fleiri av smærru bygdunum kring oyggjarnar er eingin kirkja at halda gudstænastu í. Har hava tey ístaðin eitt bønhús ella ein skúla til endamálið. Men her í Æðuvík finst ein heilt triðja útgáva av einum gudshúsi, um ein kann lýsa tað so.

Støðan er hon, at í nøkur ár hevði bygdarfólkið, saman við øðrum, arbeitt við at fíggja og gera eitt sjálvstøðugt arbeiði, soleiðis at bygdin kundi fáa sítt egna missiónshús. Av uttanbíggjafólki var tað serliga trúboðarin, Johan Olsen úr Rituvík sum stuðlaði og hjálpti til. Húsið var fíggjað við gávum og ymsum tiltøkum, so sum basarum og sølu av lutaseðlum.

REPORTASJA 1/5
Orð/myndir: Snorri Brend

Les meira